İstanbul Barosu’nda seçim: Mehmet Durakoğlu, Can Atalay’ın mektubunu okudu

İstanbul Barosu Genel Şurası, 56 bin 112 avukatın iştirakiyle Haliç Kongre Merkezi’nde gerçekleştiriliyor. 

Gezi Parkı Davası’nda 18 yıl mahpus cezasına çarptırılan ve Silivri Cezaevi’nde tutuklu bulunan Avukat Can Atalay, “anayasal oy kullanma hakkının yerine getirilmesi için genel şuraya sevk edilmesini” yahut “cezaevinde sandık kurularak oy kullanmasının temin edilmesini” talep etti. Beyoğlu 1. İlçe Seçim Konseyi, Atalay’ın “tutukluluk halinin seçime katılmasına mani olmadığına” karar verdi. Lakin Atalay, oy kullanabilecek olmasına karşın cezaevinden getirilmedi.

Genel Kurul’un açılış konuşmasını İstanbul Barosu Lideri Mehmet Durakoğlu, gerçekleştirdi. Durakoğlu, “Uzun süren baro ömrünün takdirini meslektaşlarımıza bırakarak bu genel şuramızı Cumhuriyet tarihimizin en büyük protestosu sayılması gereken Seyahat’e ve Av. Can Atalay’a özgülemek istiyorum” dedi.

DURAKOĞLU ATALAY’IN MEKTUBUNU OKUDU

Durakoğlu, Seyahat Parkı Davası’nda 18 yıl mahpus cezasına çarptırılan ve Silivri Cezaevi’nde tutuklu bulunan Avukat Can Atalay’ın cezaevinden gönderdiği mektubu okudu. Atalay’ın mektubunda yer alan “Her yer Taksim her yer direniş” kelamlarının akabinde İstanbul Barosu Genel Kurulu’nda “Her yer Taksim her yer direniş” sloganları atıldı.

Ayrıca, genel konseyin yapıldığı salona, Atalay’ın fotoğrafının da olduğu “Geziyi savunuyoruz” pankartı asıldı.

İŞTE CAN ATALAY’IN MEKTUBU

Atalay’ın cezaevinde yazdığı mektupta şu kelamlar yer aldı:

“Değerli Meslektaşlarım; Daha dün, fakir bırakılan, yoksullukları her biçimde istismar edilerek göz nazaran vefata gönderilen Amasra’lı çalışanlarımızı hürmetle anıyor, İstanbul Barosu Genel Kurulu’nun halkımıza yaraşır bir genel heyet olmasını diliyorum.

    • Seyahat Direnişi milyonlarca sıradan yurttaşın haklarının hiçe sayıldığı fakat daima yükümlülüklerinden kelam edildiği hukuksuz bir hukuk tertibine legal bir itiraz; binbir farklılıktaki insanımızın muştuladığı çoğulcu demokrasi imkânı oldu.

    • Seyahat Direnişi sıradan yurttaşların aşağıdan üste seslendirdikleri kardeşleşme iradesi ve barışma kararlılığı oldu

    • Seyahat, bu memleketin eşitlik, özgürlük, kardeşlik, adalet ve demokrasi yolunda sönmeyecek umudu oldu.

Bu nedenle de Seyahat yalnızca dünümüze değil lakin tıpkı vakitte da geleceğimize dairdir.

Değerli Meslektaşlarım; Bir alacakaranlığın içinde ve daha da koyusunun kıyısındayız. Bizleri buradan Gezi’nin demokratik, çoğulcu, farklılıkları ile birlikte birarada olmaya ve birarada yaşamaya çağıran sesinin çıkaracağına inanıyorum. Hiç kuşkum yok, biz kazanacağız! Nefretin, kindarlığın değil Gezi’de yükselen umudun, dostluğun, kardeşliğin sesi baskın gelecek. Bu memlekette halktan ezilenden yana gayret verenler kazanacak, adalet arayanlar kazanacak, daima birlikte çaba edecek, daima birlikte kazanacağız.  Ülkemiz, bir alacakaranlığın içinde ve daha da koyusunun kıyısında! Ülkemiz adım adım anayasal prensip ve kuralların, kurum ve kuruluşların tasfiye edildiği bir karanlığın içine sürüklendi. Türkiye oldukça vakittir artık bir hukuk devleti değil, fevkalâde hal devleti durumunda.

Ülkemizi, toplumsal ve siyasal yapının her yanına kısım budak salmış bir etraf kuşatmış durumda. Evvel Fettullahçı Çete ile bir koalisyon kurarak; daha sonra adım adım tüm gücü kendi elinde toplayarak demokrasinin “d”sinden ve hukukun “h”sinden kelam edilemeyecek bir memleket yaratmayı neredeyse başardılar! Kalanları da yok etmek için ağır bir hazırlık içindeler.

Düşününüz, 12 Eylül askeri faşist diktatörlüğü dahi kendi “meşruiyet” argümanını toplumun bütün kısımlarına karşı tarafsızlık ve geçicilik ile izah etmeye çalışmıştı. Bugün ise değil bu nitelikte bir meşruiyet savından kelam etmek; toplumu yalnızca kendisine oy verenlerden ibaret, kendisine oy vermeyenleri vatandaşlıktan çıkmış sayan ve geçicilik şöyle dursun kendisini ebedi kılmaya çalışan bir istibdat ile karşı karşıyayız.

Bir siyasi partinin başkanının “milletin bir devamı, hatta bir uzvu” olduğunu çarçabuk söyleyen saray danışmanı kişi, 1933 Almanya’sında değil 2022 Türkiye’sinde konuşmaktadır. İnsanlığın başına gelmiş en büyük felaket “faşizm”dir ve üstteki kelam, faşizmin bir kitabı varsa onun tam orta yerindendir.

Türkiye’de hukuk devleti daima eksik, demokrasi daima gedikti diyecek olanlara katılırız; lakin bu genel doğrunun söylenmesinin memleketin karşı karşıya bulunduğu bu büyük tehlikeyi gölgelemesine asla müsaade vermemeliyiz. 

Hukuk devletinin farklı biçimlerinden kelam edebiliriz. Ancak hukuk devleti temel olarak tanımlanmış, herkesçe evvelce bilinen kurallı devlet işleyişidir. Bugün ülkemizde kuralların yırtılıp atıldığı, kalıcı fevkalâde hâl devlet işleyişi adım adım kurumsallaştırılıyor.

Her birimizin çok uygun bildiği Avukatlık Kanunumuzun 76. ve 95. Hususları barolarımızı ve bizleri “hukukun üstünlüğünü, insan haklarını savunmak ve korumak”la yükümlü meblağ. Tekrar 95. unsur barolarımızı “avukatlık onurunun” korunmasıyla görevlendirir. “Hukukun üstünlüğünü, insan haklarını savunmak ve korumak”, “avukatlık onuru”nun gereğidir. Hukukun üstün olmadığı, kurallı devlet işleyişinin olmadığı yerde avukatlık onurumuzu korumak imkanlı mıdır? 

Günümüzde adalet, iktidara kümelenmiş, toplumsal ve siyasal yapının her yanına kol budak salmış etrafın kendi iktidarının devamı için tanımladığı bir beka’ya nazaran işliyor. Günümüzde yargı da dahil yönetimin işleyişinin temel unsuru, bu etrafın iktidarının bekası için her türlü tedbirin alınması ve uygulanmasıdır.

“Avukatlık onurumuz” tehlikededir. Hangimiz istibdat rejiminin beka alanına giren bir davada temsil ettiğimiz insanlara yazılı kurallara dayanarak yorum yapıp mümkün sonuçların neler olabileceğini söyleyebiliyoruz? Üstelik, hangi davanın beka alanına girdiğini dahi bilmiyoruz. Siyasi davalarda, ceza davalarında bu durum çok net görülebilmekte ise de artık ticari davalarda dahi beka alanının ya da beka diye yutturulmaya çalışılanın korunmaya çalışıldığını görüyoruz. 

Bir maden katliamından sonra, daha 41 çalışanın cesedi ortadayken “bu yazgının bir planı” diyen yürütmeden bağımsız olmadığını bildiğimiz yargıdan aktif bir araştırma ve soruşturma bekleyebilir miyiz? Kuşkusuz hayır. Yüksek yargı açılışlarında, baro kongrelerinde yürütme ve yargı biraraya geldiğinde güçler ayrılığının, yasama, yürütme ve yargı ortasındaki ilgilerin durumu üzerinden konuşulurdu. Günümüzde mevcut durumu güçler ayrılığının bozulan istikrarı üzerinden konuşmak, pahalandırmak; görüşü ne olursa olsun her hukukçu için lükstür. Vahim yanılgıdır. Neden?

Olağanüstü durumlar, bizler tasvip etmesek de fevkalâde hâl maddelerine ve bu maddelerde tanımlanan kurumlarca uygulanageldi. Bugünü daha tehlikeli yapan görünürde kurallı hukuk devleti işleyişi varken somutta sistemin fevkalâde hâl devletine nazaran işlemesidir. Tıpkı mahkeme, tıpkı kurum önüne gelen bahis şayet beka kapsamındaysa aniden harika hâl kurumuna dönüşmekte, kararlarını iktidarın tanımladığı beka durumuna nazaran vermektedir. Belirtmeme gerek yok, bu durum sadece mahkemeler için geçerli değildir. Nüfus yönetiminden, gazetelere ilan veren ve gazetecilere sarı basın kartı veren kurumdan, medyayı denetleyen RTÜK’e kadar tüm devlet işleyişi için geçerlidir.  

Olağanüstü durumlar bir genel tehlike, bir ülkenin bekası durumundan doğar. Günümüzde beka, iktidar ve etrafının bekasıdır. Bu nedenle hiçbir adımları tesadüfü değildir. Hiçbir noktada boşluk bırakmamayı amaçlıyorlar. Seyahat Davası’ndan, yeni çıkan sansür maddesine kadar bütün gelişmeler bu tabloyu tamamlamak içindir. Hukuk devleti işleyişinin son kalıntıları da yıkılmaya çalışılıyor, hava delikleri kapatılıyor, fişler tek tek çekiliyor. Mevcut durumu güçler ayrılığı ortasında bir kayma olarak görmek ve göstermek ülkemize, halkımıza ve de mesleğimize karşı sorumluluk duymamak olacaktır.

Olağanüstü hâl işleyişi ile giderek silikleşen hukuk devleti işleyişi yan yana duruyorlar, birlikte yaşıyorlar ve her gün çatışıyorlar. Yargıda gördüğümüz gelgitler bundan kaynaklanıyor. Bütün uğraşlarına karşın ortalığı süt liman edemediler. Bunu biz avukatlar her gün yaşamaktayız. Her şeye rağmen, her gün şimdi yok edilememiş kurallı hukuk devleti işleyişine atıf yaparak kelam söylüyorsunuz. Tam karanlık tarafa geçtiğimizde sanki hukukçuluğumuzun en başta kendimizce bir manası olacak mı? Avukatlık Kanunumuzun 95. Unsurunda yazılı “avukatlık onuru”nu okuyunca nasıl bir ruh hali içinde olacağız?

Bir alacakaranlığın içine girdik, daha da koyusuna gerçek ilerliyoruz.  Yurttaşa, basına yasaklar getiren sansür yasası Gazi Meclis’te kahkahalar eşliğinde kabul ediliyor, kutlama fotoğrafı çektiriliyor. Bu fotoğraf istibdat yolunda pervasız, kararlı olduklarının fotoğrafıdır. Bu şartlarda avukatlık onurumuzu nasıl koruyacağız, temsil ettiklerimize “ne yapalım, şartlar böyle” demeyi içimize sindirebilecek miyiz? 

Son günlerde “özgürlükleri güçlendirmek ve garanti altına almak” lafı ile allanıp pullanan “yeni anayasa” lafazanlığı hem istibdatı hem adaletsizliği hem de toplumsal adaletsizliği pekiştirmenin adımlarıdır. Birebir lafazanlıkla toplumun önüne konulan eskilerin sonucu ne olduysa kelamda “yeni”si de birebir yolun yolcusudur. 2010 referandumu ile memleketin başına açtığı belaların hesabını vermeden bu nasıl bir cürettir? 2017 referandumu ile tüm yetki şahsında toplanınca ortaya çıkan iktisadi buhran, artan toplumsal adaletsizlik ve derinleşen yoksulluk hiç olmamış üzere tekrar, “yeni anayasa” lafazanlığı ile bu problemlerden kaçabileceğini sanmak nasıl bir şaşkınlıktır?

Toplum, önündeki sıkıntıların tahlili için muhtaçlık duyarsa yeni anayasa konuşulur elbette. Fakat, hukuk devleti yolunda bir adım dahi atılabilmesi için yapılması gereken birinci iş “hasar tespiti”dir. Ötesini tabi ki konuşacağız; ancak öncelikle son yirmi yıl ancak bilhassa 2010 referandumundan sonra, ancak tahminen de daha kıymetlisi 2017 referandumundan bu yana haklarımızın nasıl ve ne kadar tahrip edildiğinin, hukuk devleti prensibinin, kozmik hukuk kurallarının ve bir bütün olarak memleketteki hukuk sisteminin aldığı hasarın saptanması birinci iştir. Hukukta hasar tespiti yapılacak ki hukuk devletinin kazanılması, demokratik bir kamu sisteminin inşası yolunda bir adım atabilelim.

“Hukuk devleti” ve sadece hukukun kendisi memleketin tüm meselelerini çözmez diyenler kuşkusuz haklıdır. Lakin hakların ve özgürlüklerin korunmasından bahsedebilmek için öncelikle onların biçimsel hallerinin dahi savunulması ve siyasal iktidarın biricik meşruiyet kaynağı olan “milli egemenlik” tarafından konulmuş kurallara uymasının sağlanması mecburidir. “Hukuk devleti”nin kazanılması, “hukukun üstünlüğünün tesisi” bu karanlığın aşılmasının hem simgesi hem birinci adımı hem de ölçütüdür.

Değerli Meslektaşlarım; Avukatlık yargının “kurucu” ögesidir. Hükümran o denli tensip buyurduğu için değil; insanlığın yüzyıllardır süren gayreti, müşterek emeği ile ortaya konulduğu üzere “yargı” avukatsız kurulamadığı, çağdaş manada avukatlık olmadan sürdürülecek bir yargı tertibinin zerre meşruiyeti olamayacağı bilindiği için… Yalnızca avukatlar gayret ettiği için değil, geniş halk bölümleri de hakları, hukukları için; giderek muktedirin, ağanın, beyin, lordun, kontun, zenginin, bayanın veya bir tiranın insafına bırakılmamış bir yargılama faaliyeti, yani avukatlık için uğraş ettiği için biz hali olarak dahi olsa savcı lakin tıpkı vakitte da hâkim ile “eşit” pozisyondayız. “Kuruculuk” tarifi bu uğraşın sonucudur ve eşitliği zarurî kılar.  Avukatın yargının kurucu ögesi oluşunun felsefi ve toplumsal art planı yok sayılarak; avukattan yargılamayı salt hali olarak tamamlaması, tarif yerinde ise bir temaşa, dışarıdan bakanların ikna edilmesi hedefi ile sahnelenen bir şov haline getirilen yargılamalarda sessiz sedasız uzunluk göstermesinin beklenmesi demokratik kamu nizamı açısından kabul edilemez niteliktedir.

Avukat yalnızca ceza yargılamasında değil hukuk yordamında de gerçek, çelişmeli bir yargılama yapılmasını sağlayarak bu çelişme sonucunda hakikate en yakın hâl olan “maddi gerçeğe” dayanan bir karar verilebilmesinin en kıymetli şartını sağlayabildiği içindir ki, bağımsız ve aktif bir avukatlık adil yargılamanın en değerli teminatıdır.

Hâkimin de savcının da mesleksel bağımsızlığını, tarafsızlığını ve onurunu koruyabilmesi için dahi faal bir avukatlık katkısına muhtaç olduğunu bize bugünden daha güzel anlatan bir örnek var mıdır? Bugün yalnızca siyasal nüfuz kullanımı veyahut siyasal baskı değil kelam ettiğimiz, direkt talimatla karar verilmesinden kelam ediyoruz!

İstenildiği üzere davranılmadığı, iddianame veya karar yazılmadığında kendisinin veya bir yakınının Fettullahçı Çete irtibatı hatta mensubiyetinin tekrar keşfedileceği (!), soruşturmanın açılacağı ve hatta buna ait süren soruşturma/kovuşturmanın olumsuz(!) sonuçlanacağı uyarısı ile çalıştırılan hakim ve savcıların; siyasal iktidar açısından kritik soruşturma ve kovuşturmalarda bilhassa görevlendirildiğine ait somut, makul münasebetlere dayanan kuşkudan, daha da ötesi bilgi ve evraklardan kelam ediyoruz!

Ankara’nın Beştepesi’nde yapılan toplantılarda süren davalarla ilgili verilen kararlardan, bu kararlara itiraz eden lakin kelamı dahi işitilmediği için affını istediği(!) tez edilen Adalet Bakanlarından kelam ediyoruz!

Ceza yargılamaları ile ilgili sav ve örnekleri bir an için ihmal edelim, hukuk yargılamalarında, ticari davalarda olmaz işlerin oldurulduğunu fısıldamaktan vazgeçip daima birlikte haykırmayacak mıyız? Şayet hem mesleğimiz ancak hem de memleketimiz için yargıya, gerçek bir yargıya biz sahip çıkmazsak ve fısıldadıklarımızı haykırmazsak çok da uzun olmayan bir vadede ne toplumu bir ortada tutan “adalete güven” ne de bir yargı kalmayacak. Bugün susma değil söyleme, fısıldama değil haykırma günüdür! Bugün memlekete sahip çıkmayan, memleketin sorumluluğuna ortak olma iradesi göstermeyen kimse mesleğimizin temel niteliklerini de koruyamaz, avukatın haklarını geliştirmek şöyle dursun koruma dahi edemez!

Değerli Meslektaşlarım; Hepimiz biliyoruz, avukatlık “bağımsızdır.” En azından o denli olmalıdır ve avukatlık geleneğimizin titizlikle sahip çıktığı bu “bağımsızlık” olmuştur. Eşitlik, özgürlük, kardeşlik ve adalet davasına adanmış fakat öbür her şeye ve herkese karşı kıskançlıkla sahip çıkılan bir “bağımsızlık”… Yalnızca muktedirden, mütehakkimden değil müvekkilden de bağımsızlık…

Kimi temsil ettiğinden bağımsız olarak avukat vazifesini yaparken kamusal bir görev ifa eder. Kullandığı yetkiler kamu nizamından kaynaklanır; hakları ise kaynağını kamu nizamında bulmanın da ötesinde kamu tertibini her gün, her an, her somut olayda yine ve tekrar inşa eder.

İnsan haklarına saygılı, demokratik, laik ve toplumsal bir hukuk devleti fakat avukatlıkla, aktif bir avukatlıkla mümkündür.

Tam da bu nedenle, demokratik kamu nizamının her gün yine savunulması ve hatta inşası için avukatın “bağımsızlığının” salt bir unsur olmanın ötesinde maddi temellerinin, toplumsal teminatlarının de gereği üzere tanımlanması mecburidir.

Avukat Hakları dediğimiz kavram; avukatın kendisine bahşedilmiş, kerameti kendinden menkul haklar olmadığı için değerlimizdir. Çantamızdaki evrak bize ilişkin olmadığı için çantamızı aratmayız. Elimizdeki kanıtı maddi değeri nedeni ile değil müvekkilimizin hakkını teslim etmenin aracı olduğu için gözümüzden sakınırız. Bu sebeple üstümüzü, konutumuzu, ofisimizi – kâfi şart olmadan – aratmayız. Müvekkilimizin sırrı bize emanet olduğu için tanıklık yapmaz, söz vermeyiz. 

Her bir evraktaki her bir doküman, ak kağıt üstünde siyah leke değildir; müvekkilimizin özgürlüğüdür bazen kelam konusu olan bazen ailesi bazen mal varlığı. Bizimle ilgili değildir belgeden örnek alma uğraşımız. 

Gece yarılarında aba altından gösterilen sopalara karşın gözaltına alınan müvekkil ile yalnız görüşmekte ısrarımız bize dair değildir. İstanbul Protokolünü uygulatmak için verilen arbedenin bizimle ilgisi olmadığı üzere. Karşıt kelepçeye karşı çıkmamızın bizimle ilgisi olmadığı üzere. Müvekkilimizin haklarının korunması, insan onurudur bize emanet edilen. 

Bunca yoksulluk varken, avukatlar bilhassa genç avukatlar, emeği ile geçinmeye çalışan milyonlar üzere açlıkla terbiye edilmeye çalışılırken avukatlığın özünden kopmama gayreti bu yüzdendir. Yol parasına dahi yetmeyen CMK ve isimli yardım fiyatlarına karşın, soruşturma ve kovuşturmaya katılmaktaki; fakirlere ve bayanlar başta olmak üzere toplumsal eşitsizlikler cenderesindeki kısımlara tüzel yardım vermekteki ısrar bu yüzdendir. 

Değerli Meslektaşlarım; Türkiye eşi gibisi pek az görülen bir avukatlık geleneğine sahip. Avukatlık geleneğimiz en sıkıntı şartlarda dahi kelamını hakkınca söylemekten, zulme karşı direnmekten vazgeçmeyen bir çizgidir. Askeri diktatörlüklerin fevkalâde yargılama devirlerinde dahi tek bir adım gerilemeyen, sistematik azaba karşı çabayı bir seferberlik seviyesine çıkartıp azabın sorumlularını elde silah “kahrolsun insan hakları” sloganları ile İstanbul sokaklarına çıkartan, çaresiz kılan, avukatlık geleneğimizdir.

Türkiye’de tabir özgürlüğünden sendikal haklara nerede demokratik bir kazanım görüyorsanız o kazanımın bir yerlerinde avukat abla ve ağabeylerimizin tabi ki direngen, ısrarlı lakin tıpkı vakitte da mesleğe yakışır “iyi avukatlık” emeğini, yani avukatlık geleneğimizi bulursunuz.

Bugün üzerine bir tuğla daha koymaya çalıştığımız bu onur verici gelenektir. Azaplara, gözaltında kayıplara, katliamlara karşı verilen çabanın kıymetli bir modülü olmuştur hukuk uğraşı ve bu çabanın en değerli ögelerinden birisi avukatlık geleneğimiz olmuştur. Bugün de toplumsal cinayetlere son verilmesi ve yoksulluğun istismarının aşılması çabası için sürdürdüğümüz de, avukatlık geleneğimizin devamıdır.  Dünyamız ekolojik kriz cenderesindeyken “insan, toprak, hava ve su için adalet” şiarı, tıpkı vakitte dünü bugüne, bugünü yarına bağlama irademizdir. 

Tek tek isimleri anmayacağım; avukatlık geleneğimizin sonsuzluğa uğurladıklarımıza da şu an salonda bulunan emektarlara da şan olsun!

Değerli Meslektaşlarım; Ülkemiz, adaletsizlik krizini de içine alan ve ömrün her alanını kapsayan, çok taraflı derin bir krizi yaşıyor:

    • derin bir yoksulluk krizi

    • derin bir borçluluk krizi

    • kamucu olmayan bir kamusal tahayyül ve programın yarattığı, giderek derinleşen bir kamu hizmetlerinin makus ifasının neden olduğu güvenlik krizi

    • yoksulluğun istismarı üzerine bina edilen, siyasi-sosyal-iktisadi-dinbaz çıkar etraflarının yurttaşların iradesine ipotek koyması krizi

    • her gün tesirini daha fazla hissettiğimiz ekolojik kriz.

Her yanı saran toplumsal, siyasal, ekonomik krizlerin günümüzdeki ana nedeni harikulâde hâl devleti işleyişidir. Fevkalâde hâl işleyişi aşılmadan, bu krizlerin hiçbirinin tek başına aşılması mümkün değildir. Lakin mesleğimizle en direkt ilişkisine işaret edeyim: Ülkemizin tüm bu krizleri aşması için adaletsizlik krizinin tahminen de öncelikle aşılması vazifesi ile karşı karşıyayız. Zira ülkemizde hukuku üstün kılmak, iktisat, siyaset, günlük ömür dahil her alanda keyfiyete son vermek, bugün kanunlar karşısında dokunulmaz hale gelen etrafları hizaya koymak ve her alanda kurallı bir işleyişi tekrar oluşturmak demektir.

Değerli Meslektaşlarım; İşte bu nedenle ülkemiz bir alacakaranlığın içinde, daha da koyusunun tam kıyısındadır! Ülkemiz içinde bulunduğu alacakaranlığı, bu derin ve çok taraflı krizi fakat demokratikleşme ile aşabilir. Yeni bir atılım bizleri bekliyor. Daima birlikte, kardeşçe, dayanışmayla yüz yıllık Cumhuriyetimizi her alanda demokratikleştirerek hem alacakaranlığı aşacağız hem de eskisinden daha sağlam bir toplumsal ve siyasal ortam oluşturacağız. 

Bu yeni başlangıç, tüm renklerimizle, farklılıklarımızla birlikte bir ortada yaşama irademizle, çoğulculuğu en değerli zenginliğimiz olarak kavrayan, haklar ve özgürlüklerin iktisadi/sosyal desteklerini oluşturmayı bilinmeyen bir geleceğe ertelemeyen, kapsamlı bir demokratikleşme ile mümkündür.

Cumhuriyetimizi savunduk ve savunacağız. Bugün Cumhuriyeti salt savunmanın dahi fakat demokratikleşme ile mümkün olduğunu kavramalıyız. Adaletsizlik krizinin aşılması da mesleğimizin sıkıntılarının gerçek manasıyla çözülmeye başlanması da Demokratik Cumhuriyet amacıyla mümkündür.

Bugün, bu tarihi dönemeçte eşitlik, özgürlük, kardeşlik ve adalet müştereğinde buluşanların ayrımlarını değil tüm renklerini koruyarak iştiraklerini öne çıkartması gerekiyor. Lisanımız, inancımız, etnik kökenimiz ve tahminen dünya görüşümüz farklı olabilir lakin bu farklılıklar hukukun kalan her zerresini dahi tasfiye etmeye çalışan istibdatı omuz omuza aşmamıza mahzur değildir.

Ya çoğulcu bir demokrasi yolunda ilerleyeceğiz ya da çağdaş manada avukatlıktan dahi kelam edemeyeceğimiz bu adaletsizlik, bu karanlık zifiri bir kıvam tutturacak.

Ülkemiz keskin bir dönemeçte. Ya bu istibdat karanlığı zifiri bir hal alacak ya da memleketimiz kapsamlı bir demokratikleşme yoluna girecek ve Cumhuriyetimizi el birliği ile demokratikleştireceğiz! Biliyorum ve inanıyorum ki başaracağız, birlikte çaba edecek, birlikte kazanacağız.  Pahalı Meslektaşlarım; Sözümü bitirirken, İstanbul Barosu Başkanlığını bırakırken, Genel Şura açılış konuşmasını bana ve Gezi’ye emanet eden abim Av. Mehmet Durakoğlu’na ve yan yana durmaktan sonsuz memnunluk duyduğum avukatlık geleneğimizin temsilcileri tüm meslektaşlarıma teşekkür ederim. Kahrolsun İstibdat! Yaşasın Hürriyet! Bu Daha Başlangıç, Çabaya Devam!”